به گزارش
دیباچه، هانیه توسلی با انتشار پستی در اینستاگرامش نوشت:
«
اينجا در اين عكس بيست و سه ساله ام.تست
گريم گاهى به آسمان نگاه كن.پاييز سال ٨١.حسرتى براى بازگشت به گذشته نيست.نگاه شيطنت
آميز و اين لبخند هنوز گاه گاهى پيدا مى شود.زندگى رو به جلو مى پروراند و مى شوراند
و رو به جلو هل مان مى دهد.رشد مى كنيم با رنج و لذت.ياد مى گيريم.چه چيزى در اين جهان
هستى مهم تر از ياد گرفتن و رشد كردن پيدا مى شود؟زندگى يعنى زنده بودن.توقف از هر
نوعى، سكون است و فرو رفتن.هنوز با همين چشم ها با شيطنت و شگفتى دنبال كشف رازهاى
جهانم.مثل بچه ها.هنوز از ديدن يك برگ و انعكاس نور بر روى آب به شوق مى آيم.رشد با
درد رنج همراه است.امتحان!مى دانم.دردش را بارها كشيده ام،اما زندگى جادوست.جادوى جاودانه
ى دوارى كه مدام در حال خلق است.و در هرچيزى نشانه ى نو بودنش را به رخ مى كشد.با هر
طلوعى،با هر نسيمى و تكان برگى،با هر بهارى،با هر دانه برفى.با هر تولدى و با هر مرگى
كه تحولى است جذاب.كه شروعى مهم است.امروز تولد من است.سال و ماه و گردش روزگار.خوشحالم؟غمگينم؟شايد
هر دو!بايد پيش رفت و خلاق بود و ساخت. در اين سى و هشت سال روح و فكر و مغزم پر از
خاطره و نقاط درخشان ماندگار است.كتابها و آدم ها و لحظه هاى تاثير گذار زندگى ام شده
من.هويت من همه ى آن چيزهايى است كه از جهان هستى كشف كرده ام.هنر نامحدود است چون
خلاقيت نا محدود است چون انسان با دم پروردگارى اش نامحدود است.پس نا اميدى و سكون
بر خلاف جهت طبيعت است.ممنونم از تك تك كسانى كه تولدم را تبريك گفتند.ممنون از لطف
و مهرتان.زنده باد زندگى و مرگ كه معنى از هم مى گيرند.»
